PROLOG

Poczuła jak ogromna gula rośnie jej w gardle. Powoli traciła czucie w całym ciele. Nie mogąc złapać równowagi osunęła się powoli po ścianie, czując jak łzy delikatnie płyną po ich policzkach. Dosłownie w jednej sekundzie jej cały świat rozpadł się na kawałeczki.

Usłyszała ciche pukanie do drzwi. Nie odpowiedziała, chcąc aby jej współlokatorka jak najszybciej dała jej święty spokój.

Nienawidziła tego dupka. Najzwyczajniej w świecie się nie trawili. Mieli do siebie awersję i jedyną rzeczą która ich łączyła to znajomi. Gdyby mogła, zdecydowałaby się teraz na to by opuścić to miasto. Z drugiej zaś strony, miała tu rodzinę i przyjaciół.

-Fonsie, wszystko w porządku?

Nic nie było w porządku.

Ten dupek ją zapłodnił. Sprawił, że do końca swojego życia nie daruje sobie tego i nigdy nie da dzieciakowi szczęścia. Nie chciała dziecka. Była jeszcze za młoda, miała całe życie przed sobą. Nie planowała tego i przez najbliższe kilka lat chciała robić wszystko inne niż zajmowanie się dzieckiem. Jednak los chciał inaczej. Zaplanował jej życie, nie biorąc pod uwagę tego co chciała robić.

Podniosła się z posadzki i spojrzała w lustro na swoje zapuchnięte policzki i czerwone oczy. Nigdy w życiu nie czuła się tak otępiona jak dzisiaj.

Jeśli będzie jej dane, odda dziecko. Nie była wariatką i nie mogłaby się posunąć do usunięcia ciąży, zresztą prawdopodobnie było już za późno, ale nie chciała poświęcić się macierzyństwu.

Otworzyła zamek, sprawiając, że drzwi ustąpiły i dostrzegła w wejściu swoją współlokatorkę Vic. Dała jej do zrozumienia, że nie chce rozmawiać. Jeżeli teraz wszystko powie, każdy się dowie, a ona wolała unikać rozgłosu. Już i tak obcowanie w obecności piłkarzy dawało jej ten przywilej.

Złapała za swoją torbę i wrzuciła do niej kilka najpotrzebniejszych rzeczy – telefon, szczotkę, perfumy... Zerknęła na zegarek.

Jeżeli będzie miała trochę szczęścia da radę jeszcze spotkać się z Carlotą.

-Zabiję tego gnojka – warknęła szukając telefonu do znajomej w telefonie – Carlota? Cześć, możemy się spotkać? Mam do popełnienia morderstwo.

______________________

Tiru Riru,

Witam was na nowej odsłonie bloga. Jak widać, początkowo blog miał być o polskiej reprezentacji siatkówki. Chyba jednak w piłce nożnej mi lepiej ;) Czekam na opinię. Mam nadzieje że nie zabijecie mnie za Cesca. Nie przepadam za nim i chyba to właśnie skłoniło mnie do tego, aby było moim nowym bohaterem. 

Buziaki! Lola